اندیشه داراب

خدایا!

تو خود چون آب و آئینه پاک و زلالی و با صفا اما‘

بشری آفریده ای که هیچش نشانه ای از تو نیست در عیان چیزی گوید و در نهان بگونه ای دیگر عمل می کند.

تو در خلوت و جلوت‘ در خیابان و بیابان همان گونه ای که هستی اما‘ چه بسیارند آفریده هایت که در جلوت گونه ایند که در خلوت نیستند گویا دورویی و دو گویی جامه ای بوده که بر قامتشان دوخته اند……

خداوندگارا ماه رمضان‘یاریمان نما تا بر عهد خود با تو و بندگانت پایدار بمانیم و عیان و نهان‘خیابان و بیابان وخلوت و جلوت ما را تغییر ندهد.