اندیشه داراب

«واعظی می گفت: دوستی داشتم ثروتمند و مرفه. روزی به من گفت: نمی دانم چه سری در کار من است، که زندگی من و همسر و فرزندانم با وجود آماده بودن همه گونه وسائل زندگی، روح و نشاط ندارد، در صورتی که زندگی شما و امثال شما که یک دهم در آمد و رفاه ما را ندارید، پر از شور و عشق و شادی نشاط است. به او گفتم شما با همسرت سلام و خدا حافظی می کنی؟ گفت: نه، گفتم: حال چند وقتی این موضوع را آزمایش کن. چندی بعد تشکرکنان نزد من آمد و گفت: به راستی نصیحت تو معجزه کرد. یک سلام کردن کوچک و نا قابل، در خانواده ی ما روح و نشاط آورد.»